Warren G feat. Sissel – Prince Igor

Het was een bijzonder en gedurfd experiment. De
muziekgeschiedenis kende weliswaar al de nodige crossovers tussen pop en
klassiek, maar met opera, dat was nog niet vaak voorgekomen. Ja in rockopera’s als Tommy, en natuurlijk Freddie Mercury, die samen
met soprane Montserrat Caballé in 1987 een monsterhit had met Barcelona. En vijf jaar later nóg een
keer, toen het voor de tweede keer werd uitgebracht ter ere van de Olympische
Spelen die dat jaar plaatsvonden in die bewuste stad.
Maar gangsta-rappers die een dergelijk experiment aangingen,
dát was op zijn minst opmerkelijk te noemen. Het bijzondere project werd in
1997 geïnitieerd door het label Mercury Records. Voor het conceptalbum The Rapsody Overture koppelden zij
Amerikaanse hiphop-artiesten aan kopstukken uit de Europese klassieke muziek.
Het leverde een aantal prachtige samenwerkingen op. Warren G
werd bijvoorbeeld gekoppeld aan de Noorse operazangeres Sissel en nam samen met
haar Prince Igor op, naar de
gelijknamige opera van de Russische componist Alexander Borodin. Door het
hergebruiken van zijn lyrics van Reality
hoefde hij er misschien niet al te veel energie in te steken… maar het
resultaat mocht er zijn.
Hij was vervolgens ook de eerste die zijn hoofd op het
hakblok mocht leggen. Hij kon ook wel een stootje hebben. Hij had zijn naam allang
gevestigd. Stond aan de wieg van de Westcoast-hiphop en scoorde samen met zijn
maatje Nate Dogg een wereldwijde hit met Regulate.
En dan was hij ook nog de stiefbroer van niemand minder dan Dr. Dre.
Maar ondanks de gewaagde opzet, werd de single een hit. In
meerdere landen behaalde het de top 10 en in Nederland schopte Prince Igor het zelfs tot plek 6. Het
was dan ook niet zo gek dat er al snel een tweede single van het album werd
uitgebracht. De volgende in de rij was die andere grote rapper op het album: LL
Cool J met de single Dear Mallika.
Ik vond dit nummer minstens net zo mooi, maar in ons land wist
het niet door te dringen tot de Top 40. Na een verblijf van 6 weken in de
Tipparade verdween het weer ongemerkt via de achterdeur. Een vervolgsingle kwam
er niet meer. Het nieuwtje was er af.

Whale – Hobo humpin’ slobo babe

Ze zijn hoogst persoonlijk verantwoordelijk voor de toevoeging van een nieuwe term aan de ‘urban dictionary’: Whale. Hun Hobo humpin slobo babe werd de vrouwelijke variant van de sugardaddy.

Het was een vreemd nummer. Maar het viel verrassend genoeg in de smaak bij een van de grootste criticasters van dat moment: Butthead. Hij was direct tot over zijn oren verliefd op de zangeres en was ervan overtuigd dat dat wederzijds was: ze hadden immers allebei een beugel. Zijn maatje Beavis vond haar maar raar: “Wow! She just licked that guy’s armpit!”

Ook bij ons zorgde dat destijds voor gefronste wenkbrauwen want… waarom? En dat dan in combinatie met die mannen in hun glimmende rokjes… Het mocht de pret niet drukken, want de band kreeg veel airplay en sleepte met de bijzondere clip de allereerste MTV-award voor beste video in de wacht.


En dan was er nog die vreemde muziek. Zeker voor die tijd, waarin het hokjesdenken in de muziek hoogtij vierde, was het maar lastig te categoriseren. Heavy metal gitaarriffs, hiphop-achtige raps en zelfs invloeden van dance. Al liet de band met de titel van hun laatste album duidelijk merken wat ze van dat laatste labeltje vonden: All disco dance must end in broken bones.
Ik worstelde er eveneens mee. Want wat vond ik er nu van? Ergens vond ik het wel leuk: de energie van het nummer, de hoge vocalen in combinatie met de rauwe gitaren. Maar tegelijkertijd… gitaren! 😟 Inmiddels jaren ouder, én wijzer kan ik het wel waarderen. Een vreemd, maar grappig nummer dat nog een redelijke hit werd met een 13de plaats in de Nederlandse Top 40. Het was ook hun énige hit, want daarna hoorden we nooit meer wat van de formatie.

De platenkast van mijn vader – Chubby Checker – The twist

We bevinden ons in het jaar 1960, de rock-‘n-roll is bezig
aan zijn laatste stuiptrekkingen. Geen beter moment voor de lancering van een nieuwe rage, zou je denken. Desondanks kostte het Chubby Checker veel overredingskracht
én kilo’s, vanwege het bijbehorend dansje, om de platenbonzen te overtuigen. Maar dankzij zijn vele optredens werd The twist uiteindelijk een wereldwijde hit.

Voor
de jongeren onder ons: bij de twist (Engels voor draaien) wordt met het
bovenlichaam een draaiende beweging gemaakt, waarbij de gebogen armen worden
opgetild, terwijl het onderlichaam een tegengestelde beweging maakt. Daarbij de
benen iets gebogen houden. En, niet onbelangrijk, je danst individueel. 

Voor mijn vader, liefhebber van de traditionele dansen zoals de tango en de
foxtrot ( zoek maar even op) was dat, nog afgezien van de muziek, een doorn in
het oog. Zodanig dat als mijn oudere zusters uit dansen gingen, hij steevast cynisch
informeerde of zij hun eigen tegel bij wel zich hadden!

In 1988 deed Chubby Checker het nog eens dunnetjes over,
samen met de Fat Boys. Ondanks zijn vergevorderde leeftijd draagt hij zijn
“dansje” nog steeds uit.

5ive – Slam dunk da funk

Het was een treurig gezicht. Daar stonden ze, niet met zijn
vijven maar met zijn drieën. Het restant van de band die ooit zoveel
vrouwenharten veroverde. Ze waren in allerijl ingevlogen als vervanger van de
Venga Boys, die vanwege onverwacht succes opeens verplichtingen hadden in
Engeland.
We schrijven 25 augustus 2017, Haarrijnse Plas. Festival
Strand in Utrecht, op de speciale 90’s-avond. Met een grote groep staan we met
de voeten in het zand en we hebben een topavond. T-Spoon, DJ Paul Elstak, 2
Brothers on the 4th Floor en Alice Deejay… we zijn weer helemaal terug in onze uitgaansjaren.
Maar waar we uitzagen naar een climax met een spetterend
optreden van het Nederlandse dance-project van Wessel van Diepen, kregen we nu
5ive als afsluiter. Stoere jongens, dat wel. In 1997 bedacht door de mannen die
ook de Spice Girls bij elkaar hadden gebracht. Destijds uitgekozen uit 3.000
anderen en de bühne opgegooid met Slam
dunk da funk
.
Het bleek een schot in de roos. Ze zouden uiteindelijk drie
nummer één-hits scoren in hun thuisland Engeland en verkochten wereldwijd tussen
de 15 en 20 miljoen platen. En ook in ons land hadden ze succes. Tien hits in
amper vier jaar.
En ik moet zeggen: ik kon hun liedjes toen óók wel waarderen.
Het bakvisgehalte van hun muziek was een stuk lager dan bij de gebruikelijke
boybands. Nagenoeg geen slijmerige ballads. Vrijwel allemaal lekkere, stevige
popsongs waarbij ik normaal gesproken niet stil kon blijven staan.
Maar de glans was er anno 2017 wel vanaf. En hoewel ze nog
steeds netjes in de maat dansten en ze hun teksten nog keurig opdreunden,
kregen ze dit keer níet mijn voetjes van de vloer. Ik vond er maar weinig aan
en was daarin niet de enige. Maar ja… een band die 5ive heet en dan met zijn
drieën komt optreden… Het klopte gewoon niet. Het gevoel was weg.

Mannenkoor Karrespoor – Mooi man

Heel oud was ik niet. Een jaar of 11 hoogstens. Maar opeens
zong iedereen het om mij heen. Mooi man!
En ik zong het vrolijk mee. Boer zijn was plotseling cool. Ik deed dan ook enorm mijn best om in het plaatselijke dialect
te praten. Maar ja, mijn ouders waren opgegroeid in Den Haag, mijn huis stond
midden in een woonwijk en ik zat in de grote stad op school. Het bleef dus bij een
paar hopeloze pogingen die bij mijn vrienden toch vooral op de lachspieren
werkten.  
Maar het was wel bijzonder. Want naast het fenomeen
‘Normaal’ hadden we in Nederland opeens een andere club uit het achterland die
de hitparades bestormde. Vooruit, een stuk minder gitaren en ze kwamen niet uit
Gelderland maar uit Overijssel, maar het grote publiek veegde ze op dezelfde
hoop waar later ook Rowwen Hèze, Skik en Twarres op terecht zouden komen.
Het verhaal van Mannenkoor Karrespoor is even grappig als
bijzonder. Toen op een avond in 1990 de jukebox in café De Karre in Tuk het begaf,
begon de kastelein zelf maar te zingen. Al snel vielen de stamgasten hem bij en
Mannenkoor Karrespoor was geboren. Er werd zelfs geopperd om dan ook maar
gelijk een liedje te maken.
Een aantal stamgasten trok zich terug op de bovenverdieping
van het café en kwam uiteindelijk naar beneden met Mooi man, naar de vaste uitdrukking van de uitbater. De rest is
geschiedenis. Het liedje stond in 1991 maar liefst 20 weken in de Nederlandse
Top 40 en moest in de jaarlijst alleen Bryan Adams met Everything I do (I do it for you) voor zich dulden.
Ze beseften dat de nieuw verworven bekendheid hen tegelijkertijd
een uitgelezen kans bood om ook eens een serieus probleem aan te kaarten. Een
probleem waar ook veel van deze zangers mee kampten: te weinig vrouwen
ambieerden het plattelandsleven waardoor voor veel boeren de opvolging in
gevaar kwam. Een thema dat anno nu nog steeds speelt en waar een bepaald
televisieprogramma ongekende kijkcijfersuccessen mee beleeft.
Maar ook toen al werden de boeren bedolven onder de
belangstelling. Want toen het koor Lekker
op de trekker
uitbracht en er een heuse ‘boerinnenwervingstoer’ aan
vastknoopte, was dat niet zonder resultaat. Bussen vol vrouwen reisden af naar
De Karre, koorleden werd opgebeld door moeders die nog wel wat dochters in de
aanbieding hadden en een van de mannen kreeg zelfs te maken met een stalker.
Het thema kwam nog een keer terug in het liedje Een boer in love (geen video beschikbaar). Maar toen was het al
wel gebeurd met de successen van Mannenkoor Karrespoor. Lekker op de trekker werd nog bekroond met goud en deed het zelfs
beter dan hun debuutplaat maar daarna liep het snel terug. Het nieuwtje was
eraf. Maar de mannen hebben met hun twee grootste hits wel twee
boerenvolksliederen achtergelaten.