Het was met afstand de slechtste openingszin die ik ooit had
gehoord en ik besefte dat ik met mijn versier-skillls ook echt niet moest
proberen om met deze zin eens op grappige wijze het ijs te breken. Dat deed ik
dan ook niet.

Nee, dan speurde ik liever vanaf mijn veilige plekje bij de
bar de hele discotheek af. In de stille hoop dat er meisjes waren die zich –
natuurlijk volkomen onterecht – aangesproken zouden voelen door dit nummer en
huilend in een hoekje zouden staan. En dan zou ik naar ze toe lopen, mijn hand
op hun schouder leggen en ze vertellen dat ze het meest prachtige wezen op
aarde waren dat ik óóit gezien had. Gegarandeerd dat ze dan als een blok voor
me zouden vallen.

U begrijpt, die meisjes waren er niet. En áls ze er al ooit
waren geweest dan had ik waarschijnlijk na veel wikken en wegen uiteindelijk
tóch mijn plekje bij de bar verkozen. Ik ben dan ook nooit verder gekomen dan
mijn hand om mijn biertje.

DJ Madman ging met zijn Meisje
je bent zo lelijk als de nacht wél voortvarend te werk. In 1997 steeg het
nummer binnen no-time door naar de tweede plek in de Nederlandse Top 40 waar
het vervolgens vier weken bleef staan.

Het commerciële succes van het nummer was voor de meeste
Nederlanders de eerste kennismaking met een nieuw muziekgenre: ‘bubbling’. Een
combinatie van hiphop en R&B maar dan met een beat die een stuk sneller
was. Én een genre waarbij ook dansmoves hoorden die je op de gemiddelde familiebruiloft
in ieder geval níet moest uitproberen.