In ‘The Stage is Yours’ krijgen onze volgers een podium om een lans te breken voor hun favoriete artiest. Met dit keer: redactielid Niek Scholten – Vandaag wil ik het hebben over deze ondergewaardeerde zanger hebben. Althans, ik vind dat hij ondergewaardeerd wordt. Het begon rond het jaar 2000/2001 volgens mij. Ik zat thuis, moest wat klusjes doen en had op de achtergrond MTV aan staan. Lees verder
Ik vond het wel heel sneu, voor zowel de organisatie als de band zelf. Op het jaarlijkse festival van mijn voetbalcluppie waren ze als hoofdact geboekt. Het optreden van het lokale feesttrio dat het voorprogramma mocht verzorgen, had die avond hun performance echter volledig naar de achtergrond verdrongen. Niemand had het meer over Is Ook Schitterend, maar over de gelegenheidsformatie die de hele tent op zijn kop had gezet. Lees verder
Halverwege de jaren ’90 verdween de reggae langzaam uit de Nederlandse hitlijsten. Erg jammer, want ik kon die vrolijke, zomerse muziek wel waarderen. En het fijne aan het genre was: ik hoefde geen beroep te doen op mijn toch al niet overvloedig aanwezige danstalent. Een beetje op en neer bewegen met mijn hoofd was voldoende. Lees verder
Nee, echt onderscheidend waren de Duitsers van Magic Affair niet. Eurodance-acts met een donkere rapper en een blanke zangeres… daar hadden we er wel méér van in die tijd. Sterker nog, ze overspoelden de hitlijsten met hun lekker in het gehoor liggende melodietjes, pakkende refreinen en vlotte beats. Maar Omen III was een fijn plaatje. Alleen irriteerde het mij dat ik niet wist waarom die romeinse drie aan de titel van hun debuutsingle was toegevoegd. Lees verder
De eerste ‘volwassen’ films die ik van mijn ouders mocht kijken waren de films van James Bond. Een scène die ik me nog precies voor de geest kan halen is er een waarbij de handlangers van SPECTRE-baas Nr. 1 (die met die witte kat), gehuld in witte pakken, één voor één naar beneden werden geschoten door een leger ninja’s. Ze vielen als bakstenen naar beneden. Lees verder