Ik zou het nooit vrijwillig opzetten: Truly madly deeply van Savage Garden. Met die zeikstemmen en dat semi-melancholische melodietje bungelt het nummer onderaan mijn lijstje met favoriete jaren ’90-liedjes. Ergens tussen Wonderwall van Oasis en Wannabe van de Spice Girls. Maar het is wél het enige nummer van de Australische band dat nog wel eens voorbij komt op de vaderlandse radio. Lees verder
Poeh… dat was nogal een rij daar voor de Jaarbeurs Utrecht. Een gigantische slinger van mensen uit allerlei windstreken stond opgesteld voor de ingang. Allemaal braaf te wachten tot de deuren zich openden. Moesten wij dáár achteraan sluiten? En die warm-up set dan? Geheid dat we die dan gingen missen. Lees verder
Ik vind het misschien wel het gaafste intro uit de jaren ’90: het intro van Open sesame. Het is zó lekker: je kunt vanaf de eerste milliseconde he-le-maal los. Het werd dan ook een grote hit in de Europese clubs en drong in veel landen door tot de hoogste regionen van de plaatselijke charts. Ook in Nederland, waar het in 1993 een tweede plaats behaalde. Ze moest het alleen afleggen tegen de eurodance-knaller der eurodance-knallers: No limit. Lees verder
Je kent ze vast wel, van die verjaardagen waar je aan het eind van de avond nog met een paar mensen aan de keukentafel blijft zitten kletsen over muziek. Wat is nu wel en wat is nu géén goede muziek? Lees verder
Eddy Zoëy liet als schrijver zijn sporen na in muziekland. Een spoor van vernieling, in ieder geval in míjn platenkast, vanwege die rammer Sinterklaas K.poentje van K.dootje en vrijwel direct daarna een spoor van tranen met het hartverscheurende Een doodgewone kat van Joël. Er staat echter nog een plaat op het CV van de radio- en TV-presentator. Lees verder