Afgelopen jaar werd ik regelmatig weer even teruggeslingerd naar het begin van de jaren ’00. Nederhoppers Frenna & Lil Kleine scoorden een nummer één hit met Verleden tijd. Het was hún interpretatie van Abel’s Onderweg. Lees verder
Ik mis het. De vrolijke, warme, zomerse klanken van de reggae. Ik kon zo’n stevige injectie Vitamine Z altijd wel waarderen in tijden als deze. Middenin de winter, als het buiten grauw en grijs was. Maar het is niet meer in de hitparades terug te vinden en wordt ook niet meer gedraaid op de radiostations die ik luister. Lees verder
“Ik heb een vriendin.” Mijn ouders keken me verbaasd aan. Ik had wel vaker een vriendinnetje gehad, maar dat had zich altijd volledig buiten hun gezichtsveld afgespeeld, dus voor hen was het zo’n beetje de eerste keer dat ze dit meemaakten. Ook voor mij was het de allereerste keer: dat het langer dan twee weken duurde in ieder geval. Inmiddels stond de teller zelfs al op een maand. Lees verder
Plotseling was hij er. Tussen alle volledig grijsgedraaide kerstklassiekers hoorde ik opeens dit nummer. Het was verfrissend, nieuw, maar niet ‘wij-willen-ook-een-kersthit-scoren-en-dus-doen-we-iets-met-kerstbellen-en-sneeuw’-nieuw, want daar werden er elk jaar al genoeg van gemaakt. Lees verder
Met wijd opengesperde monden zaten we voor de TV. Het was 1996 en op TMF kwam voor het eerst Captain Jack van Captain Jack voorbij. Voor onze ogen dansten een handjevol prachtige vrouwen in legeroutfit. Maar dat was niet het meest in het oog springende. Er danste namelijk wel méér, wat nog eens extra werd geaccentueerd door de kletsnatte, volledig doorweekte witte shirtjes die de dames droegen. Lees verder