In één keer van 40.000 naar 90.000 bezoekers. Een meer dan verdubbeling van het aantal festivalgangers. Positief ingesteld waren ze wel daar bij UDC. Ambitieus ook. Dance Valley 2001. Later getiteld ‘de rampeneditie’. Want zóveel mensen, dat bleek achteraf bezien toch iets te veel van het goeie. En een van die mensen was ík. Lees verder
Het was haar halfzus die Titiyo de muziekbusiness in trok. Neneh Cherry nodigde haar medio jaren ’80 uit in haar studio om samen te zingen. Een paar jaar later had ze haar eigen band, zong ze in het achtergrondkoor van onder andere Army of Lovers en tekende ze een platencontract. Dat contract leverde haar het eerste hitsucces op in haar thuisland Zweden. Lees verder
Ik kwam natuurlijk al eerder uit voor mijn toch wat a-typische liefde voor Rammstein. Maar had mij destijds verteld dat ik ooit eens bij een concert aanwezig zou zijn en ik had je waarschijnlijk niet serieus genomen. Maar afgelopen maandag stond ik er dan toch écht. Een toevalligheidje. Collega-redactielid Niek grapte afgelopen donderdag dat hij nog een kaartje over had. En opeens sloeg de twijfel toe. Lees verder
Het was een modegril waar wij als jongens weinig moeite mee hadden. Althans, voor zover het de vrouwelijke variant betrof dan. Van de voorkant gezien niet heel veel anders dan een bikinibroekje, maar dan met aan de achterkant een tot een minimum gereduceerde hoeveelheid stof. Een fashion item dat in de jaren ’90 veelvuldig te bewonderen was tijdens de zomermaanden en dan in het bijzonder rondom zwemgelegenheden. Lees verder
Na drie en een halve maand door Midden Amerika en nog geen echte verplichtingen in eigen land wilde ik eigenlijk maar één ding: snel wéér een reis maken. ‘t Liefst zo exotisch mogelijk. Want natuurlijk, het was fijn om weer in mijn dorp te zijn, maar toch begon het snel weer te kriebelen. Grootste probleem was echter… geld. Dus was ik aangewezen op het enige dat ik op dat moment kon bekostigen: reisprogramma’s op TV. Lees verder