Je zou maar nog nóóit naar een 90’s party zijn geweest. Ik had twee van zulke redactieleden. Voor een blog als het onze is dat natuurlijk onbestaanbaar. Dus afgelopen zaterdag gingen ze verplicht mee op cursus. Onder andere T-Spoon, Dune, Charly Lownoise & Mental Theo, DJ Paul Elstak, Nakatomi, Blackbox en Aqua stonden op het programma… dat beloofde dus veel goeds.
Het werd een topfeestje. Natuurlijk door het gezelschap maar ook de muziek was niet te versmaden. Tussen de regenbuien door, die wij steeds weer vakkundig wisten te ontwijken, kregen we alle optredens mee die we wilden zien. Op die wishlist stond onder andere Aqua.
Ik beken: ook ik had ze nog niet eerder gezien. En eerlijk gezegd waren mijn verwachtingen ook niet al te hoog. Hun bubblegum-muziek leende zich nu eenmaal niet bepaald voor een overweldigend optreden. Maar toen we aan kwamen lopen waren we al verrast. We vielen in bij hun laatste dance-hit My oh my en op het podium stond zowaar een volwaardige band. En dat niet alleen: ze speelden ook écht live.
Het was dan misschien wel niet het beste live-optreden dat de mensheid ooit heeft mogen aanschouwen, maar ze stónden er wel. Inclusief de zangeres, die nog steeds in het bezit bleek te zijn van die wonderlijke stem die de formatie in 1997 het grote succes bracht. En inclusief de kale zanger, die er nog steeds hetzelfde uit zag als pakweg 20 jaar geleden.
Ze bleken óók nog eens veel meer liedjes op hun repertoire te hebben dan Barbie girl, Doctor Jones en Turn back time. Sterker nog: ze hebben zelfs een nieuwe single. Maar of dát een hit gaat worden van dezelfde proporties als in de jaren negentig, betwijfel ik ten zeerste.