Plotseling was hij er. Tussen alle volledig grijsgedraaide kerstklassiekers hoorde ik opeens dit nummer. Het was verfrissend, nieuw, maar niet ‘wij-willen-ook-een-kersthit-scoren-en-dus-doen-we-iets-met-kerstbellen-en-sneeuw’-nieuw, want daar werden er elk jaar al genoeg van gemaakt. Lees verder
Met wijd opengesperde monden zaten we voor de TV. Het was 1996 en op TMF kwam voor het eerst Captain Jack van Captain Jack voorbij. Voor onze ogen dansten een handjevol prachtige vrouwen in legeroutfit. Maar dat was niet het meest in het oog springende. Er danste namelijk wel méér, wat nog eens extra werd geaccentueerd door de kletsnatte, volledig doorweekte witte shirtjes die de dames droegen. Lees verder
Tijdens zijn werk in een glasfabriek stapte James Michael Aloysius Bradford in een spijker van maar liefst 15 centimeter. Het ding ging dwars door zijn voet. Een ongeluk dat hem bij zijn collega’s de bijnaam ‘Nail’ opleverde. Toen hij enkele jaren later auditie ging doen voor een TV-programma besloot hij die naam te adopteren en vanaf dat moment noemde hij zich Jimmy Nail. Lees verder
Elke keer moest ik het weer aanhoren. “Die house van jou, dat ís toch geen muziek?! Beetje achter de computer zitten, boem-boem-boem en klaar is Kees! Vroeger, tóen werd er tenminste nog échte muziek gemaakt. Gewoon, met drums, piano, gitaren, saxofoon…” “Ja pap.” Lees verder