mij om het hart sloeg. Op de radio werd namelijk de nieuwe single van Lordi
aangekondigd. Ik kende maar één band met die naam. Mijn gedachten gingen terug
naar 2006 toen een Finse heavy metalband het Eurovisiesongfestival opschudde
met hun Hard rock hallelujah!
podium. Angstaanjagende maskers, dito gewaden en dan die muziek: snerpende
gitaren, stevige drums en de rauwe stem van de ‘zanger’. Alles behalve de
gepolijste popliedjes die normaal gesproken voorbij kwamen op het festival.
wel een beetje gemeengoed was geworden bij het jaarlijkse liedjesfestival: hoe
maffer hoe beter leek het credo. En ook Nederland had in 2006 niet heel erg
zijn best gedaan om een serieuze afvaardiging te sturen. Ze lieten zich
vertegenwoordigen door de meidenband Treble met Amambanda.
in de halve finale strandde, terwijl Lordi won dat jaar. De eerste overwinning
voor het land ooit met ook nog eens een recordaantal punten!
goed over. Het jaar erop kwam Oekraïne namelijk met een buitenaardse travestiet in glitterpak, in 2008 vaardigde Ierland een vals zingende kalkoen af en wie
herinnert zich niet de aandoenlijke bejaarde Russische baboesjkaatjes uit 2012?
óók niet te bereiken. De single strandde in de Tipparade. En daarna hoorden we
niets meer van ze. Althans… Tot 2013 dan? Nee, ook toen niet, want waar ik me in
de drie minuten die volgden schrap had gezet voor rammende gitaren bleek de DJ
de Nieuw Zeelandse singer-songwriter Lorde te bedoelen. En dat was (gelukkig)
een héél ander geluid.