Elke vrijdagavond was het hardcore-avond in onze plaatselijke discotheek. En hoewel het zaaltje niet groot was, wisten ze toch altijd bekende namen te strikken om te komen draaien of om een live-optreden te verzorgen. En dat gaf ons de mogelijkheid om de helden die de scene rijk was, van heel dichtbij te bekijken. The Prophet, Buzz Fuzz en Bass-D & King Matthew, allemaal kwamen ze langs.

Maar de avond die mij het meest is bijgebleven is die van 3 Steps Ahead. Een project van de Nederlander Peter Paul Pigmans. Hij overleed al in 2003 aan de gevolgen van kanker, maar liet een onuitwisbare indruk achter in de hardcore-scene. Wars van opsmuk en hoewel hij uit de regio Rotterdam kwam, had hij niks met die eeuwige rivaliteit tussen de twee grootste steden van ons land. Hij wilde verbroedering. Gabbers unite! En dat liet hij ook duidelijk merken in bijvoorbeeld zijn outfit.

Ook in onze discotheek was zijn optreden memorabel. Want daar stond hij dan. Hij had een minuscuul ‘podiumpje’ geïmproviseerd op het toch al niet zo grote dansvloertje, begrensd door vier potten vuurwerk. Maar het maakte hem niet uit. Met zijn energieke optreden kreeg hij iedereen mee.

En uiteraard kwam ook Drop it voorbij. Zijn bekendste hardcore-klassieker, waarin hardcore en happy hardcore elkaar ontmoetten. Voor de track had 3 Steps Ahead daarnaast gebruik gemaakt van een verrassende sample: Flying high. Een plaat die in 1995 de wederopstanding vormde voor de Duitsers van Captain Hollywood Project. Na meerdere typische eurodance-platen stonden zij na een pauze van pakweg anderhalf jaar opeens met een happy hardcore-plaat in de Top 40.

En twee jaar later stonden allemaal gabbers het luidkeels mee te schreeuwen. Want ondanks de overduidelijke link met die twee door de scene zo intens gehate ‘sell-out’-genres, is het een hardcore-klassieker van formaat geworden.