In de jaren ’90 struikelde je over de boybands. Eerst met de New Kids on the Block, daarna met Take That en Boyzone om het decennium te eindigen met de concurrentiestrijd tussen de Backstreet Boys en N’Sync. Maar het fenomeen boyband was nog lang niet tot een einde gekomen.

Integendeel, twee decennia later ontstond er een nieuwe strijd. In de ene hoek stond One Direction, kortweg 1D, uit het Verenigd Koninkrijk. Zij braken door via de Britse talentenjacht The X Factor. Individueel wisten ze de volgende ronde niet te bereiken, maar toen werd voorgesteld om dan als groep een gooi te doen naar de eindshow, pakten ze die handschoen op en schopten het uiteindelijk tot de derde plaats.

In de andere hoek stond 5 Seconds of Summer, kortweg 5SOS, uit Australië. Hun ontstaansgeschiedenis was echter van een heel andere orde. Zij verwierven bekendheid met YouTube-covers van verschillende internationale artiesten. En dat leverde hen het voorprogramma op bij, jawel, One Direction.

Als het gaat om hits in de Nederlandse Top 40 is het ook One Direction dat aan het langste eind trekt met acht hits tegen zeven. 1-0. Tel je specifiek de hits van de individuele leden, wordt het pleit eveneens in het voordeel van 1D beslecht. 2-0.

Kijk je echter naar creativiteit, slaat de wijzer uit in het voordeel van 5 Seconds of Summer. Zij schreven hun eigen liedjes en waren niet afhankelijk van een uitgekiende marketingstrategie en slim gebruik van sociale media om hun status te verwerven. 2-1.

Maar het wórdt een gelijkspel. Bij mijzelf ontstond er namelijk ook een strijd. Want zowel Story of my life van One Direction als Amnesia van 5 Seconds of Summer staan bij mij hoog in mijn lijstje van favorieten. Alleen: voor onze allerlaatste popquiz mocht ik slechts 12 liedjes uitkiezen voor mijn eigen ronde. En dán was twee boybands wel wat te veel. Uiteindelijk koos ík voor 5 Seconds of Summer. 2-2. Tot zondag!