Hij is houder van het record van de langste periode tussen twee hits. Maar liefst 40 jaar en 55 dagen zaten er tussen het bescheiden succes van Indian reservation en de Top 20-notering van I’m alive. Een record waar Kool Moe Dee, Ramses Shaffy en Billy Ray Cyrus niet aan kunnen tippen. En het had een nóg langere periode kunnen zijn. Want de oorspronkelijke release van zijn debuutsingle was 1967.

Maar toen kwam het niet verder dan de grenzen van zijn thuisland Groot Brittannië. In 1971 waagde hij echter nog een poging. Toen slaagde hij er wél in om er een bescheiden hit mee te scoren. Indian reservation kwam in de Top 40 tot de 30ste plaats en zal met een verblijf van 4 weken bij weinigen een blijvende indruk hebben achtergelaten.

Toch wist de plaat wereldwijd 10 miljoen exemplaren te verkopen. Een indrukwekkend aantal, waar hij welgeteld nul Engelse ponden aan overhield. Zijn ‘ontdekker’, Youngblood Records, had namelijk de contracten zodanig vormgegeven dat van de weinige royalty’s die hij kreeg, éérst kost en inwoning werden afgetrokken. En toen ging het imperium van Youngblood óók nog eens failliet.

Dat faillissement zorgde ervoor dat de opvolger I’m alive volledig ondersneeuwde. Het werd uiteindelijk herontdekt door Coca Cola die het in 2010 gebruikte voor een commercial. Maar de echte klapper kwam in het jaar daarná: Vodafone besloot het óók te gebruiken voor hun Europese campagne. En dat was zo’n aanwezige campagne dat niemand meer om Don Fardon heen kon.

Het resultaat was dat het in nagenoeg alle Europese landen, Nederland incluis, opeens in de hitparades stond. En ouder en wijzer geworden zorgde hij ervoor dat hij nu wél een flink deel van de taart kreeg. Om het succes nog eens extra te ondersteunen liet Fardon daarnaast een nieuwe clip maken. De kers op die taart was dat hij eind dat jaar in zijn thuisland vier keer voor een uitverkocht stadion stond. En zo kreeg hij alsnog loon naar werken.