“Zó kinderachtig dat het de Teletubbies doet klinken als Shakespeare.” Aldus de Rolling Stone. Maar goed. Vond in die tijd maar eens een muziekblad waarvan de redactie níet bestond uit oude, verzuurde mannen die de ‘hype’ house het liefst zo snel mogelijk uit de popgeschiedenis wilden schrijven.

De verkoopcijfers spraken echter boekdelen. Het begon in Frankrijk, waarna het succes zich als een olievlek uitbreidde over de rest van Europa. De Italiaanse dance-act scoorde met Blue (da ba dee) nummer één-hits in Zweden, Zwitserland, Duitsland en ook in ons land bereikten ze de hoogste positie. Ze bleven daar vervolgens 5 weken staan. Een echte vakantiehit.

Ze zouden uiteindelijk niet de boeken ingaan als eendagsvlieg. Want na het hitsucces stond de opvolger Move your body al te trappelen. Oké, het was grotendeels een herhaling van zetten, maar persoonlijk vind ik deze plaat de betere van het trio. En met een 19de plaats die ze met het nummer in de Nederlandse Top 40 deden ze het zeker niet onverdienstelijk.

Daarná ging het boek Eiffel 65 dicht. Al hadden ze wel nog wat succesjes in hun thuisland. Maar Blue (da ba dee) bleef gegrift in het collectieve geheugen. In 2009 kreeg de oorwurm opnieuw airplay door Flo Rida die het samplede voor zijn hit Sugar en ook Nea was er tien jaar later mee te beluisteren in Some say.

En nu, 22 jaar na dato, is een van de mannen achter de single opnieuw in de Nederlandse Top 40 te vinden. Met een andere, modernere sound maar minstens nét zo lekker. Wat de Rolling Stone hiervan vindt? Geen idee. Maar de cijfers spreken andermaal boekdelen. En ook de opvolger heeft inmiddels al de lijst gehaald.