Natuurlijk is het een gimmick. Een geintje nietwaar? Nee? Dan toch ten minste een statement tegen de infantilisering en debilisering van de eurodance zo halverwege de jaren ’90? Nee, ook niet… Al had het overigens zó maar gekund. Want de oprichter van Mo-Do speelde daarvóór in verschillende hardrockbands. Een genre waarvan de liefhebbers doorgaans niet zo veel op hadden met (commerciële) house.

Maar nee, het project was serieus bedoeld. Het was volgens eigen zeggen geïnspireerd op twee cult-klassiekers. Der Komissar van Falco en de Neue Deutsche Welle-knaller Da da da van Trio, met dat speelgoed-keyboardje. En hoewel alles aan Eins zwei Polizei Duitsland ademde, was het niet afkomstig van onze oosterburen, en evenmin een Oostenrijkse of Zwitserse productie.

Mo-Do werd namelijk opgericht door Fabio Frittelli, zanger en model, en ontleende zijn naam aan zijn geboorteplaats, Monfalcone in de regio Venetië, en zijn geboortedag, ‘domenica’. Het was dan ook Italië waar het succes begon. Ze scoorden er een nummer één-hit, waarna het over de Alpen kroop en vervolgens óók de charts wisten te toppen in zowel Oostenrijk als Duitsland. In Nederland bereikte het nummer plek 2 in de Top 40.

Zoals te doen gebruikelijk voor iedere dance-act in die tijd brachten zij daarna conform eenzelfde formule de opvolger Super gut uit. Een plaat die het succes van zijn voorganger echter niet kon evenaren. In de Duitstalige landen wisten ze er nog wel de hitlijsten mee te bereiken, maar in de overige landen kon het geen potten breken. Het haalde bij ons zelfs niet eens de Tipparade meer.