Tegenwoordig wordt het nummer vooral geassocieerd met zuipende en bulkende dartfans. Sky Sports adopteerde het liedje als tune tijdens hun live-verslaggeving van de belangrijkste toernooien van dartbond PDC. Maar het origineel verdient wel iets méér respect dan dat lompe geschreeuw van het publiek. Het is een prachtig melodieuze, zwoele tranceplaat die mij direct terugbrengt naar mijn allereerste vakantie met vrienden in het buitenland. 

We zaten in Salou en belandden bij ‘discoteca’ Papillon. Een kleine, maar sfeervolle club in het Spaanse kustplaatsje. Ik ben er helaas maar één of twee keer binnen geweest; dat had te maken met de voorkeur van mijn reisgenoten, die toch méér hadden met Hollandse feestmuziek. Gelukkig kreeg ik een CD mee waarin de plaatselijke DJ zijn toenmalige favorieten aan elkaar had gemixt. En daar stond hij op: Planet Funk met Chase the sun.

Ik heb hem grijs gedraaid. En nog steeds geniet ik wanneer de plaat voorbij komt als ik mijn collectie zomerhits weer eens een keer afluister. In Nederland werd het maar een bescheiden hitje. Het reikte in 2001 niet verder dan plaats 29 in de Top 40 en het was na vier weken ook alweer verdwenen.

In het Verenigd Koninkrijk gooide Chase the sun echter wél hoge ogen, met als hoogste notering een vijfde plek. En dat het plaatje de Britten wél is bijgebleven blijkt wel uit het feit dat het nummer niet alleen te horen is tijdens dartwedstrijden. Het komt in hun land namelijk in veel meer sporten terug: rugby, ijshockey, cricket, en ook bij voetbalclubs schalt het regelmatig door de stadionspeakers.

In ons land bleef het bij die ene single. Met Inside all the people lieten ze een wat meer alternatieve kant van zichzelf horen en was er van de trance waar ik zo voor was gevallen, weinig meer terug te horen. In Engeland sudderde het succes nog even door waarbij het bijna Britpop-achtig aandoende Who said nog de hoogste ogen gooide.

Een groot deel van dit blog is eerder verschenen op Ondergewaardeerde Liedjes