Het was een memorabel afscheid: op de Brit Awards verrasten zij in 1992 hun fans onaangenaam met een hardcore heavy metal-versie van een van hun grootste hits om vervolgens een mitrailleur met losse flodders boven het publiek leeg te schieten. En als dat statement niet over was gekomen, stuitten de overgebleven fans die zich toch naar de afterparty waagden, op een karkas van een dood schaap met de tekst: “I died for you, bon appetit.” The KLF was er klaar mee!

Nou waren de twee heren achter The KLF altijd al een beetje anarchistisch aangelegd geweest. Bij het uitbrengen van hun eerste plaat hadden ze al ruzie met hitmachine ABBA. Op het album 1987 (What the f*ck is going on) hadden ze namelijk ongevraagd gebruik gemaakt van samples van die band. Dat werd hen niet in dank afgenomen. The KLF reisde nog wel naar Zweden voor een goed gesprek, maar het mocht niet baten. ABBA flikkerde ze zonder pardon het pand uit.

Maar ze lieten zich niet zomaar afpoeieren en brachten het album alsnog uit. Zonder de gewraakte samples maar mét een handleiding om het album toch nog van de benodigde samples te voorzien. En ook literair lieten ze van zich horen. Ze schreven het boek The Manual (How to have a number one the easy way). Aan de hand van dat stappenplan wist de Oostenrijkse formatie Edelweiss vervolgens een gigantische hit te scoren.

Je zou bijna vergeten dat The KLF zelf ook de nodige hits op haar naam heeft staan. Maar hoewel ze al halverwege de jaren ’80 aan de weg timmerden braken ze pas in 1990 door met de single 3 AM eternal. Met Last train to Trancentral kregen ze echter definitief voet aan de grond. Verrassend, want het nummer was al twee keer eerder uitgebracht en had beide keren niet het gewenste succes gebracht.

Wat óók verrassend was, was hun derde hit. Ze doken in hun platenkast, vonden een uitgerangeerde countryzangeres die tot dan toe vooral bekend was van Stand by your man en bezorgden haar, vlak voordat zij Sara zag, de grootste hit van haar carrière met Justified and ancient.