Het moet de kroon zijn geweest op de debilisering van de eurodance, halverwege de jaren ’90. De Cartoons uit Denemarken trokken hun plastic kostuums aan en schonken de wereld het fenomeen ’technobilly’. Een combinatie van de rockabilly uit de jaren ’50 en eurodance. Aanstekelijk was het zeker: lekker dansbaar en makkelijk mee te zingen, maar of men het zich over een eeuw nog herinnert?

Vooralsnog komen hun creaties in ieder geval nog regematig voorbij in het Foute Uur en ja, dan krijg ik toch weer diezelfde grijns op mijn gezicht als toen ik hem Doo dah voor het eerst hoorde. Wat een ongelooflijk maf nummer was dat. En toen had ik de videoclip nog niet eens gezien. Dat was helemaal de kers op de taart.

Maar de achtergrond van het nummer is op zijn minst twijfelachtig te noemen. Het origineel, Camptown races was halverwege de 19de eeuw namelijk vooral populair in zgn. ‘minstrel shows’. Een volksvermaak van blanke Amerikanen die zich zo vlak na de Amerikaanse burgeroorlog zwart schminkten om vervolgens als Blackface de Afro Amerikanen belachelijk te maken. Iets dat de Cartoons zich ongetwijfeld niet beseften.

Doo dah haalde de Nederlandse Top 40 niet. Misschien was het nog íets te nieuwbakken en moest de geest van het publiek hier nog even rijp voor gemaakt worden. Want de opvolger Witch doctor sloeg wél aan. Het origineel was gelukkig een stuk minder dubieus.

Het liedje vond zijn oorsprong namelijk in 1958, bij David Seville die het eerst alleen, maar later samen met The Chipmunks uitbracht. Een nummer dat het in de Verenigde Staten zelfs wist te schoppen tot de hoogste positie. Dát lukte de Cartoons niet, maar ze kwamen hier toch tot plek 12.