Blur won, maar verloor tegelijkertijd. Want hoewel zij de week erna voor het eerst in hun carrière de hoogste positie bezetten in UK Singles Chart, keerde de publieke opinie zich tegen hen. Blur was opeens een ‘inauthentic middle class pop band’. En daar ging Oasis vervolgens nog eens even keihard overheen met het weergaloze succes van hun album (What’s the story) Morning glory. Blur mocht die ene slag dan wel gewonnen hebben, maar had met onder andere vier keer platina in de Verenigde Staten voor Oasis, de oorlog uiteindelijk verloren.Een oorlog die overigens totaal langs ons heen ging. Beide singles haalden in Nederland niet eens de Tipparade. Maar het hakte er behoorlijk in bij Blur. De leden begonnen elkaar van alles te verwijten en dat kwam tot een dieptepunt toen twee van de leden bij een playback-optreden voor de Italiaanse televisie werden vervangen door respectievelijk een kartonnen exemplaar en een roadie.

Anderhalf jaar later zaten ze echter weer bij elkaar. Gevoed met nieuwe inzichten en nieuwe ideeën sloegen ze een geheel nieuwe weg in. Ze maakten zich los van het stempel ‘Britpop’ en brachten met Song 2 een plaat die in niets meer leek op hun eerdere werk. Nederland was er echter nog niet klaar voor. De single haalde de Top 40 niet. Maar met inmiddels vier jaar een notering bij de bovenste helft van de Lijst der Lijsten heeft het plaatje inmiddels wel een plekje in ons collectieve geheugen gekregen.