Little Richard, Chuck Berry, Bo Diddley, Fats Domino

Here come Elvis, Gene Vincent, Buddy Holly and Jerry Lee

Het is een opsomming van zij die de rock ‘n’ roll in de jaren ’60 vormgaven. En, zo merkte een bekende radio-DJ terecht op: na afgelopen weekend is er nog maar ééntje uit dat imposante lijstje over. Want ook Little Richard is ons inmiddels ontvallen. Afgelopen zaterdag blies hij zijn laatste adem uit. Last man standing is Jerry Lee Lewis.

De ode aan de rock ‘n’ roll van Garland Jeffreys was een bijzondere. Een liedje dat flopte in zijn thuisland, de Verenigde Staten. In vele Europese landen, waaronder Nederland, betekende het liedje echter zijn comeback in de muziekwereld. Want in 1980 had hij hier voor het laatst een hit gehad. Het zomerse Matador was toen goed voor een vierde plaats.

En na een dikke tien jaar afwezigheid was hij in 1991 opnieuw in de Top 40 te vinden. Met Hail hail rock ‘n’ roll. Hij ontleende de titel aan een zinsnede uit School days van Chuck Berry. Een van die geëerde gitaarhelden waarover een paar jaar eerder nog een documentaire zou worden uitgebracht met diezelfde naam. De single van Garland Jeffreys schopte het tot de 8ste plaats in onze nationale hitlijst.

Het heeft bij mij jaren geduurd vóórdat ik de connectie legde tussen beide hits. Want qua stijl hebben ze weinig met elkaar te maken. Vrolijke reggae tegenover gevoelige blues. Van je heil zoeken bij een Spaanse torero omdat, als die stieren doodt, hij je ongetwijfeld óók kan helpen in de liefde, tot een politiek bewogen lied over racisme en de hoopvolle boodschap dat rock ‘n’ roll blank en zwart Amerika weer bij elkaar brengt. Ironisch, maar misschien ook wel veelzeggend dat dát nummer nou juist géén hit werd daar.