We schrijven eind jaren ’90 en het genre eurodance was dood en begraven. Zelfs in Duitsland stond het niet meer in de hitparades. Er werd in Nederland zelfs voorzichtig gegniffeld over hoe wij ons toch in ’s hemelsnaam al die jaren hadden kunnen laten verleiden om dit soort rommel massaal aan te schaffen. Lees verder
Ik ging er eens goed voor zitten. De nieuwe 2 Unlimited was uit! Met het nieuwe album waren ze een iets andere weg ingeslagen en dat had me wel kunnen bekoren. Er was méér ruimte gekomen voor de melodie, terwijl ze toch óók trouw hadden weten te blijven aan hun hiphouse-roots, met een vlotte en stevige beat. Het resultaat was een combi die uitermate lekker in het gehoor lag. Lees verder