Ik had niets, maar dan ook helemaal niets met de Spice Girls. Waar iedereen de mond vol had van ‘girl power’, zag ik vooral vijf hysterische wijven. En ik vroeg me ook af voor wie dit stukje overdreven theater eigenlijk bedoeld was. De jongens van mijn leeftijd zag ik écht geen posters van de dames boven hun bed hangen en voor de meiden van mijn leeftijd hoefden ze het niet te doen, want voor hen hadden we immers al boybands.
Maar zoals wel vaker in die tijd, zat ik er vreselijk naast. Hun eerste single Wannabe knalde de Nederlandse Top 40 binnen en binnen drie weken stonden ze al op nummer één. En dat deden ze niet alleen in ons land, maar in vele andere landen, waaronder zelfs de Verenigde Staten. Uiteindelijk werden er zo’n 7 miljoen exemplaren van de single verkocht. Er was dus duidelijk wél een doelgroep voor.
Echte promotie kreeg de single alleen niet. Vanwege een tournee door de Verenigde Staten was hier amper tijd voor. Eén keer brachten ze de single op de nationale Britse TV ten gehore. Zonder Geri Haliwell, want die was ‘ziek’.
Het vertrek van Ginger Spice betekende niet direct het einde van de meidengroep. De vier overgebleven leden maakten de tournee door Amerika af en brachten in de tussentijd zelfs nog een nieuw nummer uit: Goodbye, een ode aan hun vertrokken collega. Na een gedwongen pauze als gevolg van de zwangerschap van zowel Scary als Posh Spice gingen ze nog één keer de studio in. Een nieuw album verscheen en de lead single werd Holler. Het zou hun laatste succesvolle plaatje worden.