Door Ben Striesenou – Toen ik in 1990 nog de Top 40 op de voet volgde, kwam er in november van dat jaar uit het niets een bijzondere plaat de lijst binnen: je hoorde gregoreaanse zang met een drumbeat. Het bleek te gaan om Sadeness (pt 1) van Enigma. Drie weken later stond het op nummer 1. Het was voor mij een nieuw geluid, ik had nog nooit zoiets gehoord. Lees verder
Vraagje: waarom is het zo dat telkens als ik ga shoppen in het centrum van Apeldoorn, ik altijd van die flyers in mijn hand gedrukt krijg? Of dat iemand mij aanspreekt voor een straatinterview voor een of ander onderzoek? Rot op! Lees verder
Het is maar goed dat Cheb Khaled in 1986 de kans kreeg om zijn muziek te exporteren naar Frankrijk en vervolgens besloot om daar te blijven. Anders hadden wij misschien wel nooit kennisgemaakt met zijn muziek. Én hadden de rappers van Outlandish wellicht werkloos thuis gezeten. Lees verder
Het was een plaag begin jaren ’90. Je kon de radio niet aanzetten of I will always love you van Whitney Houston kwam alweer voorbij. De powervrouw had jarenlang succes op succes gestapeld, maar was een tijdje van de radar geweest. Anderhalf jaar om precies te zijn. Een eeuwigheid in de muziekbusiness destijds. Lees verder
Ik fronste mijn wenkbrauwen. Ik had toch echt goed opgelet in de jaren ’90, kende de hitparades van voor tot achter, wist exact wat hot en not was in die tijd, maar dit plaatje van Take That… het was kennelijk volledig aan mijn aandacht ontsnapt. En dat terwijl ze toch meer dan regelmatig voorbij waren gekomen destijds. Lees verder