Ik had veel wensen in mijn jongere jaren, maar een klein beetje langer zijn was er níet één van. Met mijn lengte had ik weinig te klagen. Ik kwam op mijn veertiende al alle uitgaansgelegenheden binnen, kon mijn vrienden altijd makkelijk terugvinden en anders vonden zij míj wel. En als er een keer een live-optreden in onze plaatselijke discotheek was, dan kon ik dat gerust van een afstandje bekijken. Niemand die in mijn gezichtsveld stond.

Maar om nou te zeggen dat ik volop in de aandacht stond van de andere sekse… Nee… Wat dat betreft was ik het toch niet helemaal eens met Skee-Lo. Ook ík werd voorbij gelopen door meiden die ik er wel knap uit vond zien. En ook ík kreeg regelmatig te horen dat ik ‘niet haar type was’.

Zat het hem dan in mijn auto? Tja… Net als Skee-Lo had ik ook geen ’64 Impala maar een hatchback en ook ík werd regelmatig uitgelachen. Maar dat kon ook te maken hebben met de ducktape die de voorkant bij elkaar hield. Óf dat ik soms iets te wild de motorolie bijvulde waardoor de zwarte rook onder mijn motorkap vandaan stoof.

Uiteindelijk is het met mij goed gekomen, maar ook met Skee-Lo. Want zijn hartenwens leverden hem een dikke hit op. Hij scoorde niet alleen in zijn thuisland de Verenigde Staten, maar ook overzees gooide zijn hiphop-track hoge ogen. In Nederland scoorde hij een top 10-hit. Hij werd daarnaast genomineerd voor een Grammy Award in 1996. Hij moest het daarbij echter afleggen tegen een van de bekendste nummers uit de 90’s: de evergreen Gangsta’s paradise.

En ook met de vrouwtjes is het goed gekomen bij Skee-Lo. Weliswaar niet met Leoshi, de meid die hij bezong in I wish, maar hij had wel opeens ‘miljoenen’ honeys die op zijn deur bonkten, getuige de tekst in zijn opvolgende single Top of the stairs. Een plaat die op de soundtrack stond van de bioscoopknaller Money Train, maar desondanks in weinig landen de hitparades wist te bestijgen.