Vraagje: waarom is het zo dat telkens als ik ga shoppen in het centrum van Apeldoorn, ik altijd van die flyers in mijn hand gedrukt krijg? Of dat iemand mij aanspreekt voor een straatinterview voor een of ander onderzoek? Rot op! Lees verder
Klaar! Het werk zat erop. 30 CD’s vól met mijn favoriete 90’s muziek. Meer dan 35 uur luisterplezier. Het project 90’s dance was tot een einde gekomen. Ik kon rustig achterover leunen. Nou ja, tóch niet helemaal. Wilde ik de term 90’s dance écht eer aan doen, vond ik, dan moest ik ook de hits van vóór 1993 op CD zetten.
Het was altijd mijn stille hoop. Dat Xzibit ooit eens een tour zou maken door Nederland, per ongeluk in de buurt van mijn woonplaats zou komen en dat hij mij dan zag rijden. En dat hij mij dan hoofdschuddend zou aanhouden en mee zou nemen naar de plaatselijke Galpin Auto Sports alwaar mijn barrel vervolgens een grandioze make-over zou krijgen. Bij voorkeur met een grote TV en jacuzzi achterin. Lees verder
Het was tijdens onze vakantie in Kos in 2003 elke avond hetzelfde liedje. Na de souvlaki’s, de mixed grills en de gyros doken we steevast dezelfde lokale club in waar dezelfde DJ dezelfde nummers op dezelfde volgorde afspeelde en ze op dezelfde knullige wijze aan elkaar mixte. En hoezeer we ook ons best deden om het te zien: in die week dat wij er waren constateerden we in ieder geval geen enkele verbetering. Lees verder
Een geintje dacht ik… meer niet. Een beetje zo’n novelty-hitje waarvan er eens in de zoveel tijd eentje opduikt. Het is grappig, wordt massaal opgepikt, maar verdwijnt dan weer snel in de vergetelheid. Een Schni-schna-schnappi, een Houdoe, smurfenhouse, die categorie. Soms op het kinderachtige af, soms provocerend, maar uiteindelijk van weinig waarde voor de historie van de popmuziek. Lees verder