Als opmaat naar, alweer, de tweede popquiz van de 60 en 70’er jaren, neem ik wederom een duik in mijn platenkast. Deze keer beland ik in de Haagse popscene van begin jaren zestig. Met maar liefst 2000 verschillende bandjes was deze toonaangevend in Nederland. Ik beperk me tot bandjes die toen de middelmaat ontstegen, om daarna min of meer terug te keren naar de anonimiteit. Deze week: René and His Alligators. Lees verder
We hadden een huis gekocht! En hoewel ik er naar uit zag om er te gaan wonen, betekende het ook dat ik mijn ‘hometown’ ging verlaten. Het gemoedelijke dorp waar ik bijna 30 jaar van mijn leven doorbracht, verruilde ik voor een stad die tien keer zo groot was. Lees verder
Als opmaat naar, alweer, de tweede popquiz van de 60 en 70’er jaren, neem ik wederom een duik in mijn platenkast. Deze keer beland ik in de Haagse popscene van begin jaren zestig. Met maar liefst 2000 verschillende bandjes was deze toonaangevend in Nederland. Ik beperk me tot bandjes die toen de middelmaat ontstegen om daarna min of meer terug te keren naar de anonimiteit. Deze week: Group 1850. Lees verder
Ik zou het nooit vrijwillig opzetten: Truly madly deeply van Savage Garden. Met die zeikstemmen en dat semi-melancholische melodietje bungelt het nummer onderaan mijn lijstje met favoriete jaren ’90-liedjes. Ergens tussen Wonderwall van Oasis en Wannabe van de Spice Girls. Maar het is wél het enige nummer van de Australische band dat nog wel eens voorbij komt op de vaderlandse radio. Lees verder
Poeh… dat was nogal een rij daar voor de Jaarbeurs Utrecht. Een gigantische slinger van mensen uit allerlei windstreken stond opgesteld voor de ingang. Allemaal braaf te wachten tot de deuren zich openden. Moesten wij dáár achteraan sluiten? En die warm-up set dan? Geheid dat we die dan gingen missen. Lees verder