Het klonk begin 1993 als een echo uit een ver verleden: namelijk van vóór de jaarwisseling. En ik twijfelde. Zou ik het opnemen of niet? Natuurlijk, het was house, en house was de muzieksoort waarvan ik een maand geleden had besloten te gaan houden. Maar hoewel dit plaatje nieuw was, klonk het alsof het rechtstreeks uit het acid-tijdperk kwam gezeild. Niet bepaald mijn stijl.Lees verder →
Het was mijn allereerste bijbaantje. Ik had officieel gesolliciteerd en was zowaar uitgenodigd om een dagje te komen proefdraaien! En nu zat ik vroeg in de ochtend in de bus naar Arnhem, want daar was het bedrijf gevestigd. Eenmaal op de plaats van bestemming werd ik meegenomen naar een busje dat klaarstond. Wat bleu liep ik mee. Een busje? Ik wist niet beter dan dat we in Arnhem zouden blijven.
In het voertuig bevonden zich al wat van mijn toekomstige collega’s. Ik wierp even een vluchtige blik in het wagentje. Nou… Ík mocht dan wel niet bepaald de modekoning van Vaassen zijn, maar zelfs ík zag dat de kleding van deze heren toch op zijn minst gedateerd was. Verder waren ze allemaal tien jaar ouder dan ik en de slechte grappen vlogen me om de oren, gevolgd door een gehinnik waar elk zichzelf respecterend paard zich diep voor zou schamen. Schuchter nam ik mijn plek in en vroeg voorzichtig waar we heen gingen. Hengelo. Wat?! Hengelo?! Moest ik meer dan een uur met deze halvegaren opgepropt in deze bus zitten?!
“Maar we hebben goede muziek!” werd mij verteld. “House!” Hmmm… dát veranderde de zaak. Want ‘house’, dat vond ik óók leuk. En al was de term wat achterhaald… ik hield hoop. Maar toen ging het bandje de cassettespeler in… Door de speakers knalde, ook nog eens veel te hard, Nocturne van T99. Mijn haren gingen direct recht overeind staan. Maar mijn reisgenoten gingen vollédig uit hun dak.
En ik schrompelde ineen. Wie luisterde nu nog, in de tijd van Charly Lownoise & Mental Theo, Dune en DJ Paul Elstak naar déze oude meuk?! Het hoogtepunt van T99 lag namelijk al vér achter ons. Het was begin jaren ’90 dat de Belgische rave- en techno-formatie hun grootste hit had met Anasthasia. Een single die goed was voor een vierde plaats in de Nederlandse Top 40.
De opvolger van deze early house-plaat was Nocturne. Een nummer dat qua vocalen zijn voorganger ruimschoots overtrof. De rapper kreeg beduidend meer tijd om zijn kunsten te vertonen. Maar of het nou aan hem lag of aan iets anders, het haalde niet het succes van de debuutsingle. Een 24ste plek bleek het hoogst haalbare.
Mijn avontuur in Hengelo duurde uiteindelijk niet lang. Na een uurtje met kortingskaarten voor het plaatselijke Chinese restaurant langs de deuren te hebben geleurd had ik het he-le-maal gehad. En om 11.00 zat ik alweer in de trein terug naar huis. Met mijn walkman in naar fatsóenlijke muziek te luisteren. Heerlijk!
